Ανατομία και Αισθητική



Κουρασμένα μάτια που δεν κλείνουν ποτέ, μέρη ενός ακινητοποιημένου, κέρινου σώματος, το οποίο δεν μου ανήκει. Ανήκει στην ιατρική, στην τέχνη και στα μάτια των θεατών. Δεν έχω όργανα, αλλά εξυπηρετώ τον σκοπό μου από την ημέρα που δημιουργήθηκα. Με κατασκεύασαν για να ποζάρω θεατρικά μέσα σε ένα γυάλινο φέρετρο. Μόνο που η άκαμπτη πόζα είναι κι αυτή ένα φέρετρο. Σε αντίθεση με τα παιδιά, τα οποία φαντασιώνονται έναν διαφορετικό κόσμο ενόσω παίζουν, εγώ χωρίς παιχνίδι φαντασιώνομαι να είχα την παιδική αυτή ελευθερία. Εάν δεν ήμουν δυστυχισμένο, δεν θα φαντασιωνόμουν, θα αποδεχόμουν τον ρόλο μου ως κέρινο ομοίωμα.

[…] der Glückliche phantasiert nie,
nur der Unbefriedigte. Unbefriedigte Wünsche sind die
Triebkräfte der Phantasien, und jede einzelne Phantasie
ist eine Wunscherfüllung, eine
Korrektur der unbefriedigenden Wirklichkeit.
 
Sigmund Freud: Der Dichter und das Phantasieren

Οι διάφορες μορφές μου στέκονται περιμετρικά μέσα στην αίθουσα, ενώ στο κέντρο βρίσκεται ξαπλωμένο ένα από τα τρία ξακουστά κέρινα ομοιώματα της συλλογής «Αφροδίτη». Μια περιποιημένη φιγούρα, ωστόσο παράταιρα ηττημένη, καθώς στο επάνω μέρος του κορμού της όλα τα όργανα εκτίθενται στο βλέμμα του κάθε παρατηρητή.




Ένας άντρας με ροζ καμπαρντίνα την περιεργάζεται, στη συνέχεια γυρίζει στον διπλανό του και την παρομοιάζει με τις νευρωτικές ασθενείς στις περίφημες διαλέξεις του Γάλλου νευρολόγου Charcot, όπου ως ελαττωματικά ανθρώπινα δείγματα ανάγονταν σε θεατρικό θέαμα μπροστά σε ένα πολυπληθές κοινό. Η Αφροδίτη ακούει τις πληροφορίες ακίνητη, νιώθοντας τα παγωμένα τους βλέμματα. Το ανοιχτό και βεβηλωμένο κέρινο σώμα της μόνο η ζέστη μπορεί να το λυτρώσει.