Αφήνουμε πίσω μας το αεροδρόμιο και κατευθυνόμαστε προς το κέντρο της πόλης και το ξενοδοχείο στο οποίο θα διαμείνουμε. Σε αντίθεση με το ψυχρό, σύγχρονο αεροδρόμιο, ο χαμηλός, σχεδόν πορτοκαλί φωτισμός του βαγονιού δημιουργεί μια ζεστή, οικεία ατμόσφαιρα. Πάνω σε ένα διαχωριστικό τζάμι απεικονίζονται οι χρήζοντες βοηθείας: μοιάζουν με μια πενταμελή οικογένεια που περιμένει στον θάλαμο αναμονής να τη φωνάξουν για την οικογενειακή της θεραπεία. Έχουν καλυμμένα τα πρόσωπά τους και το κάθε μέλος σαν να αποστρέφει το βλέμμα του από τα υπόλοιπα. Στη Βιέννη του Sigmund Freud φαντάζουν σαν τους καθήμενους ήρωες ενός Familienroman, που ηττημένοι από τα μυστικά και τις διαμάχες τους, ελπίζουν κάποτε να καταφέρουν να σηκωθούν και να σταθούν μαζί με τους ορθίους.